Kimseye değmeyiz hem de hikayeler o kadar çok benzerken birbirine...
Fehima İlimen
2024-01-07T20:00:12+03:00
yürür yürür ve yürürüz ama kimseye değmeyiz.
Ergin Bozkurt
2024-01-07T19:58:35+03:00
İstanbul'a ilk geldiğim yıllarda İstiklal caddesinde saatlerce bir aşağı bir yukarı yürürdüm... Ne garip derdim kendi kendime küçük yerden gelmiş olmanın verdiği Şaşkınlık ve bilinçle, ne garip kimse beni tanımıyor, selam vermiyor. Herkesle yürüyorum ama kimseyle karşılaşmıyorum... 4 5 yıl sonra her gittiğimde meydandan çiçek pasajına kadar en az 4 5 kişiyle selamlaşır olmuştum... Şimdi bu tüm eyi görünce aklıma geldi... Şimdi yine yürüsem yine herkesle yürürüm kimseyle karşılaşmam sanırım. Tek fark bir arayış heyecanımın olmaması... Kaleminize sağlık... Beni 20 yıl öncesine götürdünüz geri getirdiniz... Sanırım şairlik birazda böyle oluyor...
Ergin Bozkurt
2024-01-07T20:04:24+03:00Kimseye değmeyiz hem de hikayeler o kadar çok benzerken birbirine...
Fehima İlimen
2024-01-07T20:00:12+03:00yürür yürür ve yürürüz ama kimseye değmeyiz.
Ergin Bozkurt
2024-01-07T19:58:35+03:00İstanbul'a ilk geldiğim yıllarda İstiklal caddesinde saatlerce bir aşağı bir yukarı yürürdüm... Ne garip derdim kendi kendime küçük yerden gelmiş olmanın verdiği Şaşkınlık ve bilinçle, ne garip kimse beni tanımıyor, selam vermiyor. Herkesle yürüyorum ama kimseyle karşılaşmıyorum... 4 5 yıl sonra her gittiğimde meydandan çiçek pasajına kadar en az 4 5 kişiyle selamlaşır olmuştum... Şimdi bu tüm eyi görünce aklıma geldi... Şimdi yine yürüsem yine herkesle yürürüm kimseyle karşılaşmam sanırım. Tek fark bir arayış heyecanımın olmaması... Kaleminize sağlık... Beni 20 yıl öncesine götürdünüz geri getirdiniz... Sanırım şairlik birazda böyle oluyor...