Kurakmış topraklarım görememişim,
Konuşmazmış dilim,
Duymazmış kulaklarım,
Görmezmiş gözlerim,
Anlamazmış ruhum,
Bahçemde beliren ısırgan otuymuşum,
Ne tutmayı bilmişim ,
Ne de yolup atmayı ,
Kendimi bir köşeye,
Tabi bir zamanlar
Sonra bahçeme yağmurlar yağdırmışım
Rengarenk çiçeklerle donatmışım
Isırgan otum da aralarında kalmış
Diğerleri o kadar renkliymiş ki
Ona sıra gelmemiş bile
Ne zaman yüreğime saldırmaya kalksa
Diğerlerine su vermişim
Sevmeyi öğrenmişim
Çiçeklerime bakmayı
Renkleri görmeyi
Fısıltıları duymayı
Şarkılar söylemeyi
Çocuk ruhuma el vermeyi...
Kendime sarılmışım sımsıkı
Kimse yokmuş ama ben varmışım...
M.
