Işığı yanık, rutubetli ve içi boş evlerde yaşayanlar görüyorum 

Otomobiller bağımsızlığını ilan etmiş bomboş yol alıyorlar 

Hala yanıyor sokak lambaları ama sokaklarda insan yok 

Mama kapları büsbütün dolu köpeksiz  kulübelerin önünde 


Camilerden hala duyuluyor ezan sesleri kiliselerde çanlar ve her sene üflenen şofar Görüyorum hiç kimseler  hala yapıyor ibadetini 

Hiç bilmediğim bi yerde, hiç  kimseler tarafından ediliyor dualar 


Bazen arkadaşlarımla onlar yanımda olmadan çıkıyorum dolaşmaya

Hiç kimseler görüyorum ve biliyorum yok hisleri 

Acaba bi kaç kişiye rastlar mıyım diyerek  sabah telaşesinde 

Saat altı olmadan beklemeye başlıyorum otobüs duraklarında 

Otobüsler ağzına kadar dolu var olmayan insanlarla 


Ayın karanlık yüzünden selam söyleyenler hiç kimsesizliğime 

Ve bunca yoksulluğumu yüzüme vuran görmezden geldiğim hiç kimseler 

Derinlerde bi yerde büyük bir serzeniş olanca hayata 

Nefes alan her şey yitip gitmiş şu sefil hayatımda