Hayatta tek bir kural vardır o da insanlardan kaçınmak. Bu dünyanın ve bu insanların arasında somut bir payda olmak sıkıcı, sonu gelmeyen bir eziyetten başka bir şey değildir. İnsanlara ne kadar yaklaşmayı seçtiyseniz bir o kadar acı çekmeyi kabul etmişsiniz demektir. Arthur Schopenhauer'in açıkladığı Kirpi ikilemi kadar basit bir döngü aslında. İnsanlarla bağ kurmanın bir tuzağa benzediği o kadar aşikar ki bu tuzaklara kendi irademizle düşme saçmalığından bir şekilde kurtulmamız gerekli. Her bağ sonu gelmeyecek yıkımlarının başlangıcını hazırlayan bir fitilden ibarettir. İnsan ilişkilerini kontrol edemediğiniz gibi yıkımın sonuçlarına da bir etkiniz olmayacaktır.
