Kendimi izledim, kendimi gördüm. Kendime bugüne kadar gerçekten bakmış mıydım? Ah, o an gerçekten bakıyor muydum ki? Gördüğüm ne, görmek istediğim ne? İnsan aynada kendisiyle karıştırıyor gerçeklerin yargısını. Meğersem görmek istediğim kendim, hep uçurumun dibindeymiş. Kendimi ararken kendimi hiç bulamadığımı hissetmişim.
Aynadaki ben sahiden ben miyim? Gördüğüm bu kız gerçekten güzel mi? Yoksa güzel dedikleri için mi güzel hissetti kendini? Aslında net bakınca içten bir doğallığı olduğunu anladım. Dedikleri gibi burnu ve dudakları uyumlu narin hoşmuş mesela. Peki geride kalan vücudu… Kusurlardan mı ibaretiz lan biz, bu ne kendimizi gömmemiz? Sıkıldım lan ben, kapat şu aynayı, kim bu kız tanımak istediğim, kim? İçimdeki ben mi, aynadaki ben mi? Bu nasıl bir sorgulama kızım, kafayı mı yedin? Uf, sus, git başımdan. Onca sıkıntı içinde bir de seni mi dinleyeceğim?
