Kınalıada'da Sevmek - I
Seni sevmek
Nefret etmekti
Ayak izlerini gizlediği için kardan
Ve hiç alışık olmadığım ayağımı kaydıran çölden
Nefret etmekti boynumdaki yulardan, ayağımdaki zincirden
Seni seveyim derken nefret etmekti sen olmayan her şeyden
Yoruldum ardında dört nala koşarken
Tükendim sana ulaşamamaktan
Çatladım sonunda aniden, farkına dahi varamadan
Nefesimi de götürmüştün ya ayrılırken
Öldüm işte, seveyim derken
Öyle bir gittin ki, yaşayamayacak kadar çok nefret ettim kalan her şeyden.
©
Kınalıada'da Sevmek - II
Bir İsa'nın doğuşuydu seni sevmek
Bakire Meryem'den bir hediye
İnanmaktı mucizelere, yanağını çevirmekti ikinci tokada
Sen inançsızsın ki, diyeceksin belki
Hiçbir şey bilmediğini bilmekti işte seni sevmek
Yeniden doğmaktı, en masumane
Hiç tatsız günüm olmadı ruhunla tanıştığımdan bu yana
Beni sana götüren yolları da senin kadar sevdim ya
Heyecanımı sevdim, yükümü sevdim, güneşi sevdim
Tüm koşmalarım sana ulaşmak adınaydı ya
Manzarayı sevdim, mesafeyi sevdim, tozu dumanı sevdim
Öyle bir geldin ki, önünden giden, arkandan gelen ne varsa çok sevdim.
©
Sen en son hangi "sevmek" içinde buldun kendini?
