Korku yine kapımda nöbette

Korumak için değil, öldürmek için beni

Çığlıklar yankılanıyor zihnimde

Soğuk bir hastane koridoruna hapsedilmişim

Ölümün ayak seslerini duyuyorum

Bu kez direnmiyorum, korkuyorum

Sadece korkuyorum ve bir sonu çekiyorum kendime

Tüm ümitlerimin, tüm sevinçlerimin

Katili benim gençliğimin

Hissiz ve umarsızca bekliyorum sadece

Bu kez yakaladı, bu kez yakalandım

Gidiyorum, gözyaşlarım da var bavulumda

Geri gelmeyeceğim bir daha, dönemeyeceğim 

Güçsüzüm artık hiç sorgulamayacak kadar

Kabullenişin beni sarmalamasına teslim oldum

Hatıraların tuzağına da düşmüyorum

Ben sonsuzluğu buldum

Kelimelerde hüküm sürüyorum şimdi

Yıllanmış ve ağlamaktan sararmış defterlerimin sayfalarında.