seni düşünmek güzel her zaman

seni düşünürüm güneş doğurur analar

yolunu kaybeder meçhul bir seyyah

sonunu şaşırır bir romanın yazarı

seni düşünürüm bir yıldırım çakar

yağmurlar cebelleşir gönlümün tezgahında


seni düşünüyorum bir öksürük tutuyor

çekip çıkaramıyor kan kusuyorum

kirpiklerimde bir medeniyet ıslanıyor

yeni asrın kuralına ayak uyduramıyorum

seni düşünüyorum güzel geliyor ölüm bile


kırık bir terazinin dengiyim bugünlerde

öyle yalnızım ki taş topladım bir yanıma

bertaraf oluyor geçmişimin milisleri

nergis kokusu ağır basıyor diğer yanıma

seni düşünüyorum kanlıca’da vapur kalkıyor

varmışlığından şüpheye düşüyor varlığım

kaç balık varsa boğazın sularında

hepsinin adını ezberimden sayıyorum


seni düşünüyorum yersiz bir sigara yanıyor

ağzımda bir ciklet gibi büküyorum dumanı

ciğerime senin adını yazıyor, seninle ısınıyorum

akşamlardan herhangi bir akşam olması

bunu unutacağım anlamına gelmiyor


üstüme tenimi giyerdim, paltom sen kokardı

adresin vardı, kapına dayanmadım hiç

seni de aramazdım, bilirdim açmayacağını

sen telefonu keyfince açar kullanırdın

ne yapayım düşünmek de parayla değil ya

ben seni düşünürdüm

istanbul düşünme derdi

ben seni düşünürdüm

ana julia masaya rakı koyardı

iki kadeh koyunca kırılırdı üstelik

ben seni düşünürdüm düşünmesine

ama vakit o vakit değildi gülüm

ben seni güzel zamanda düşünürdüm

o zaman açardı çiçek ve ezilirdi yasa

belki bundan, belki sarhoşluğumdan

iki büklüm kaldı ama kırılmadı masa