O gün oturdum parkta
Elimde kalem, sigara
Gökyüzüne bakacaktım
Gerçekleri yazacaktım
Hava kasvetli hava bozuk
Kafam bitkin kafam yoksul
Elimde avucumda cebimde
Ne kadar kavram varsa sattım
Bir kuruş gerçek etmedi
Aklımın kuyularına daldım
Türlü düşünceler buldum
Bir yitik düş etmedi
Bakakalınca anladım
Dil dedikleri kafestir
Kilidin anahtarı nefestir
İnsanı hayvandan ayıran illet
Yemlikleri harf dolu kümestir
O gün oturdum parkta
Elimde yalnız sigara
Derin bir nefes aldım
Bir daha hiç yazmadım
