İnsan her şeyle başa çıkıyor.

Ayrılıklara göğüs geriyor.

Öfkesini baskılıyor, zarardan kaçmak için.

Bazen derin hüzün kuyularına düşüyor; kimi kanatıyor kendi yaralarını, kimi "amaaan" diyip çıkıyor işin içinden.


İnsan tek bir şeyle başa çıkamıyor: kırgınlık.

Ah kırgınlık belası...

Ayrılıyor zerrelerine insan.

Ne neşeli bi şarkı fayda ediyor, ne dost sohbeti, ne kahve yanı sigara, ne uyku...


Ah şu kalp kırığı...

Ölüyor insan.