Gecenin en koyu yerindeyim,
Ayak seslerim yankılanıyor sessiz
Sokaklarda,
Bir adım atıyorum kendime doğru,
Ama mesafe açılıyor her seferinde,
daha da uzaklaşıyorum.
Bir kalp kırığı taşırım cebimde,
kimi sevsem biraz daha eksiliyorum,
rüyalarımı bile yarım yaşıyorum,
uykularımı ise kayıp bir trenin ardında bırakıyorum,
bir şarkı çalıyor uzaktan,
hüzünlü bir ezgi,
sözleri benden , sesi başka bir yaralıdan,
kimseye anlatamadığım kelimeler birikiyor içimde,
kelimeler bir ağaç gibi büyüyor,
dallarında yaprak yerine özlemler asılı,
gözyaşlarım bile düşmüyor artık yere,
gizlice içime akıyor her damlası,
yıkılmıyorum ama hiç de ayakta sayılmam,
bir yaralı kalbin sessiz savaşı bu,
kimse görmeden kazanılan,
belki de herkes gibi unuturum bir gün,
belki de unuttum sandıkça hatırlanırım,
ama şimdi, burada, kırık rüyalar durağında ,
sonsuz bir bekleyişteyim
kendimden bile habersiz.
