Yaşamaktır, gözlerimde bir yanıp bir sönen.

Ayaklarıma kara sular indirdiğim doğru.

Asumanı seyredip içimi döküp söktüğüm de.

Ve sabâh, içimin uyuduğu; gece, içimin uyandığı da.

Umudun yakasından tuttum, yürüyorum.

Yaşamak, kırık bir vazo, ellerimde!

Daha fazla kırmadan yürüyorum...