Odamın tavanı, bazen bir sırdaş,
Bazen de bir kafes gibi üzerimde.
Ve tepemde dönüp duran pervane,
O da hayatım gibi bir döngüde.
Bütün bu düşünceleri bırakıp bir kenara,
Sokağa savurdum kendimi de.
Bir adam gördüm, titriyordu; ne acı,
Paltosu yoktu üzerinde.
Durup düşündüm, nedendir insanoğlunun
Verdiği bu kavga, bu arbede?
Hepimizin sonu aynı toprakta,
Aynı mezarda değil midir zaten, neticede?
