Benim yaşamım kırk satır üstüne

Delik deşik gömleklerim var diye

Hiç sevilmeyecek miyim düşünürüm

İnsafsız olan ünlemleri dillerin

kimseyi de bağışlamayacak ellerim

hele yüreğimi saran o dumanlı bulutlar

çocuk neşesindendi bi zamanlar

kalkıp gideceğim

nereye gitti bu cıvıltılar

Bir çırpıda yetişiverdim dizimi koyamadığım duvarlara

Benim yaşamım kırk satır üstüne

dağım da duvarım da

uzanmışız beraber

nasıl da tatlı geliyor kırmızının kokusu