Kış güneşi gibisin

Isıtmıyorsun artık içimi

Etrafa saçtığın parlak ışıkların

Sadece görünüşte

Bazen görüyorum seni

Soğuğa direnmiş halde,tam tepede

Kimi zaman gözden kayboluyorsun

Böyle zamanlarda

Varlığını bilmek yeter sanıyorum,yetmiyor

İçimde bir huzursuzluk

Seni sonsuza dek kaybetmeye karşı

Direniyorum ayaza,son bir kez

Kör olmak pahasına gözlerinin ta derinine bakmak niyetiyle

Sonra birden bulutlar giriyor aramıza

Beni oradan görüyor musun,bilmiyorum

Ama ben bir ıstırap eşliğinde

Saklandığın yerden çıkacağın anı bekliyorum

Bir sonraki yaşımı bekler gibi

Biraz heyecan,biraz telaş

Biraz da o güne çıkamayacağım korkusu...



-Nevah