Kış güneşi gibisin
Isıtmıyorsun artık içimi
Etrafa saçtığın parlak ışıkların
Sadece görünüşte
Bazen görüyorum seni
Soğuğa direnmiş halde,tam tepede
Kimi zaman gözden kayboluyorsun
Böyle zamanlarda
Varlığını bilmek yeter sanıyorum,yetmiyor
İçimde bir huzursuzluk
Seni sonsuza dek kaybetmeye karşı
Direniyorum ayaza,son bir kez
Kör olmak pahasına gözlerinin ta derinine bakmak niyetiyle
Sonra birden bulutlar giriyor aramıza
Beni oradan görüyor musun,bilmiyorum
Ama ben bir ıstırap eşliğinde
Saklandığın yerden çıkacağın anı bekliyorum
Bir sonraki yaşımı bekler gibi
Biraz heyecan,biraz telaş
Biraz da o güne çıkamayacağım korkusu...
-Nevah
