olur da bir tesadüf olursa,
karşıma çıkarsa sokağın bir yerinde,
görmek istemediğim tek kişi.
görmeyi en çok istediğim kişi.
yanımda olsan çözülebilir sorunlar,
bu hareketli labirent doğru yolu kendi gösterir.
sağlıklıysak da alarm verir.
kaskatı kesilmiş bedenim,
harareti hisseden kalbim,
acı dağıtır her yerime.
bir çivi çakılmış en derine.
zekamdan şüphe ederim bazen,
fakat hayranım öngörüme.
manzarayı izlemek nasıl acı verir insana,
kaç kat yükseklerde yeryüzünden.
yaprak olmak ister mi insan
canını bahse sayıp yanına düşme ihtimaline.
suların ferahlığını alıp götürmüşsün yanında,
hastası olduğum deniz dalgalanırken,
huzuru yok etmişsin.
hırçınlığında can çekişir gibi hissediyorum.
gitsem ya, neden duruyorum?
korku değil,
en büyüğü kaybetmektir korkuların.
oysa hiç bulamadığını nasıl kaybetsin ki insan?
gözlerimi çekiyorum sokaktan,
çekiliyorum ihtimallerden,
eritiyorum gözbebeğimi,
görmek istemediğim tek kişi.
görmeyi en çok istediğim kişi.
