Kilitler çevrildi beynimde,

sonraki baharın çiçekleri erken açtı.

Bu bir sarhoşluk getirdi.

Sözleri kurcalayan,

yüreği gıdıklayan bir sarhoşluk.

Bu sarhoşlukta birkaç mevsim,

bir hayvanın başını hiç okşamamış gibi

öksüzlükler var.

Bana sorsan ölene kadar yaşamak,

en büyük beklentilerini

bir kardelene bağlamak var.

Bir sır vereceksem o da şudur;

kelimeleri seçmek dünyanın en zevkli işidir.

Ve bir şiirin her kelimesi için

bir yerlerde bir ağıt söylenir.

Bitti sanmak kolaydır.

Ama biter mi hiç,

bana ayrılmış olan?

İçimden geleni durduramam.

Engel olursam,

dereler akmaz, rüzgar esmez,

ağaçlar büyümez.

Ve köksüz bir ağaç,

iğnesiz bir arı kadar yoktur bu dünyada.

İşte o zaman,

yoktur bu dünya da.

Vagonları birbirini takip etmeye mahkum

bir tren gibi

takılırım kendimin peşine.

Kalabalığa doğru

en gizli sırrımı fısıldarım.

Tüm dünya öğrendi artık.

Kabul ediyorum,

ben bir atın

restore olmuş ruhuyum.