Dilsiz çığlıklar, yağmursuz yazlar,

Tozlu kitaplar, yaslı şarkılar büyütüyorum.

Yorulan ayakların adımları, yavaşlar.

Lâkin ben, hızlanıyorum; ne için?

Bir çiçeğin açışına, bir güneşin doğuşuna,

Bir gözyaşının silinişine, bir başın okşanışına...

Şahit olmak için, bir kez daha, dünya gözüyle!

Dünyanın kulakları, sağır; teri, alnında duruyor.

Gözleri, asla kapanmaz; tomurcuk topluyor.

Ben ise sızılardan müteşekkil bir yarayım.

Kabuğumu koparmama bir kıvılcım yeter.