Ve sustu kadın.
Uzun zaman sonra ilk defa ne diyeceğini bilemediği için sustu… Kendi kendine konuşmalarını daha fazla sürdüremedi. Okyanusun orta yerinde tek başına olmanın ızdırabını mı çekiyordu yoksa varabileceği bir kıyının olmamasının mı?
Güneş doğmak üzereydi. Günlerdir uyuyamamıştı. Acaba görünürde bir kıyı olsa oraya kürek çekmek ister miydi? Tanımadığı, dillerini bilmediği insanların arasına karışmak ister miydi? O toprakların kendi vatanı olmayacağını düşünerek vazgeçti kadın, böyle bir şey olsa bile gitmeyecekti o kıyıya. Çaresiz ve yorgun indirdi göz kapaklarını. Biraz olsun tüm bunlardan uzaklaşması gerekirdi. Ve öyle yaptı. Su misali kendini uykuya bıraktı.
