Zamanın kıyılarında dolanıp duruyordu

O kadar sessizce dolanıyordu ki

Sessizliği kendi kulağımızı bile rahatsız ediyor

Ama bir ses çıksa yine çok gelecek

Kendi nefes alışı bile çok geliyordu

Gürültü gibiydi

Bundan sonra her şey gürültü gibi gelecekti.

Ömür dediğimiz şey böyle mi bir şeydi?

Kendinden bile rahatsız olmak mıydı?

Bekliyordu, her zaman bekleyecekti

Neyi beklediğini bilmeyerek

Bir gün beklediğini bulması dileğiyle...