Zamanın kıyılarında dolanıp duruyordu
O kadar sessizce dolanıyordu ki
Sessizliği kendi kulağımızı bile rahatsız ediyor
Ama bir ses çıksa yine çok gelecek
Kendi nefes alışı bile çok geliyordu
Gürültü gibiydi
Bundan sonra her şey gürültü gibi gelecekti.
Ömür dediğimiz şey böyle mi bir şeydi?
Kendinden bile rahatsız olmak mıydı?
Bekliyordu, her zaman bekleyecekti
Neyi beklediğini bilmeyerek
Bir gün beklediğini bulması dileğiyle...
