henüz vakit ezilmedi
bak uyuyor akşamlar
tül yelkenlisinden bir gül
beyaz beyaz pamuk
ellerin kır kuşlarını çağırmadan
ölüm beni düşüne almadan
asar gibi bir ceketi
yarın yine giyeceğim bu yorgunluğumu
yalnız gözlerin kanatları yeşil bir atmacayken
baksam baksam
kim bilir ölüm düşü beni unutur
bense yorgunluğumu
baksam baksam
baksam ki arkamda
yanımda
kıymetlim
ve ben
bir
