Küçüğüm daha, hiç kız çocuğu olamadım ki. Saçlarımda güzel tokalar yok. Saçlarımda iri eller var. Bi elimde pamuk şeker bi elimde balon yok. Bi elimde diğer elimin batırdığı tırnak izleri var. Yanağımda kız çocuğu pembeliği yok. Al al tokat izleri var. Sesim cıvıl cıvıl çocuk sesi değil. Sesim kesik kesik, titreyen, hiç duyulmayan bi ses. Gözlerimde ışıl ışıl parıltılar yok. Gözlerimde dökülmesinden korktuğum gözyaşları var. Dizlerimde çiçekli yarabantları yok. Dizlerimde acımıyor ki deyip gözyaşlarıma karışan üfleyişlerim var. Kulaklarımda geceleri dinlediğim ninniler yok. Kulaklarımda üşümüş ellerim var beni korumaya çalışan. Dilimde mızmızlanmalar yok. Dilimde kendime telkinlerim var korkmayayım diye. Sesli sesli gülüşlerim yok. Gizli saklı köşelerde ellerimle kapattığım kıkırtılarım var hayal ettiğim küçük arkadaşlarımla. Evin içinde koşturmacalarım yok. Saklandığım karanlık korkutucu bi dolap var. Başımı okşayan eller yok. Beni kucağına alan yok. Uyuduğumda üzerimi örten yok. Yanağımda öpücükler yok. Küçük kız çocukları ben gibi olmaz. Küçük kız çocukları ben gibi acımaz. Küçük bi kız çocuğu değilim ben. Hiç olmadım. Ben hep kuytu köşe sokak kedisiydim.
