Vermiş hayatını anasına, şimdi kalmış tek başına. Yalnızlığı hep şaşırtır beni, neden korkar acaba, hayatına birini almaya. Hiç de güzelleştirmedi ki etrafını, hep aynı ta hep aynı hamam. İki katlı evinin ikinci katını hiç yaptırmadı mesela, ya da arka tarafta var bi cenneti ama değil o farkında, izin veriyor yok olmasına. Gelmiş 65 yaşına, kurumuş çiçekleri kapı asmalarında, sökmüş üzüm bağlarını yarınlar yokmuşcasına. Bi o kadar da korkak ki yaşamaya, kedi bile almamış yanına. Uyur her gece televizyonun koynunda. Kıymeti yok özgürlüğünün, yaşamıyor nasılsa. Tek eğlencesi mahalleli, var her sofra da bir yeri. İzler yaşayanları, ölü gibi.
