Çarmıha gerilmiş günahlarım

Kan akıtır dört bir yanına ruhumun

Saklı tuzaklarım kalırken uzaklarda

kovulmuşum ben dünyadan ırağa

Vaziyetim desen hâllice Âdem’den

O biricik cennetinden düşmüş

Kan kızıl toprağa

Bense cennet vadedilen yerinden


Çare yok dünyadan başka

Rüya çok olsa da aklımda

Kimsin söyle, kimlerdensin?

Nerede açtın gözlerini?

Nerede anladın bir gün her şeyin biteceğini?

Koy başını yastığa, yat ne rahat

Bak kaldı mı bu dünya, bu hayat

Uyku derler ölümün bir küçüğü

Ölüme de gidebilecek misin böyle rahat?


Duymazken yanı başındakinin sesini

Her gece yakarır duysun diye kendini

Kayırır dedin insan benliğini

Ben diye başlar ben diye bitirir her cümlesini.