Son tren kaçalı çok oldu . Kızıl vagonda ıssız kaldı sözler.Sessizlik arasında kıvrandılar. Zorluklar bir bir göz kırptı karşıma oturup .Uyuştu duygular kronikleştiler.Cılız bir rüzgar esti ,deldi geçti dediklerimin ardından.Kor bir ateş yanıyor şimdi sönmeyecek etrafı sarmış içli içli .Bir mendil sarsa gözyaşlarımı ,dostum olsa, karşılıklı sandalyeleri çeksek ,konuşsak, yorulana kadar,anlasak birbirimizi.Soyut düşünceler ,kurcalamayın artık nedenleri.Yaşanması gereken yaşanmazken diyorum ki bu da kaderimin kara gölgesi .Bozgunumun içinde döne döne yaşamakmış ömrümün nasibi.Yeşil gözleri aklımdayken.
