Bazen
Öyle sessiz ağlardım ki
Kendim bile fark edemezdim ağladığımı…
Çoğu zaman gölgelere saklanır
İnsanların arasına karışınca
Başımı eğer önüme
Uslu çocuk olurdum
Saçları okşanan
Kimsen yoksa çünkü
Kendini sevdirmek zorundasın
Babalarıyla kavga eden kızları dinledim can kulağıyla
Benim kavga edecek babam olmadı
Bana bağırıp çağıracak
Sonra pişman olup yanıma geldiğinde
Ne diyeceğini bilemeyecek
Babam olmadı…
Yediklerime karışan
Okuduğum kitapları, izlediğim filmleri
Gizlice kontrol eden bir babam olmadı!
Eve geç gelsem meraklanacak
Başıma bir iş geldi mi diye
Ortalığı ayağa kaldıracak
Erkek arkadaşım olduğunda
Dünyası başına yıkılacak
Ama yine de içine gömecek acısını
Babam olmadı!
Tüm kızların kavgalı olduğu babası vardı
Ve hepsi dönüp dolaşıp
Barışmışlardı babalarıyla
Her şey eski günlere dönmüş
Birbirlerini anlamışlar
Çünkü bir kızın kalbi babasına aitmiş
Babasının ki kızına
Benim
Hiç kalbim olmadı…
