Ruhumuz mükemmelken ve kanatları varken sadece kanatlı varlıkların girebildiği cennete uçup girebilirdi. Ama ruhumuz kanatlarını yitirmiş ve dünyaya düşmüştü burada da dünyevi bedenini kazanmıştı ve şu anda bu bedenin içinde yaşarken görünüşte kanatlarımızın olabileceğini anlaşılmamaktadır. Yine de kanatların kökleri hala bizimledir ve bu kanatların doğasında, dünyevi bedenimizi havalandırıp cennete uçmak vardır. Güzel bir kadın veya yakışıklı bir erkek gördüğümüzde ruh bunun cennetteki güzelliklerden olduğunu hatırlar ve kanatlar yerinden fışkırır ve ruhumuzu havalandırmaya çalışır ama henüz havalanmaya hazır değildir. Çünkü kanatlar zayıftır bu yüzden insanlar küçük bir kuş gibi gökyüzüne bakmaya devam ederler. Dünyaya dair tüm ilgisini yitirir.
