Kocaman sert bir kaya var göğsümün ortasında,
Beni sürekli uçurumun kenarına sürükleyen.

Genişletiyorum göğsümü,
Çiçekler ekiyorum uçurumun kenarlarına.

Kendiliğinden kalbime bir köprü uzanıveriyor,
Yürüdükçe aydınlanan umut ışığının içinde,
Görüyorum ki yine ben yine ben.