Ruhum, anlamı dipsiz ve derin bir mücadeleyi temsilen yaşıyor
Dudaklarım ruhumu ıslıklıyor
İçimdeki kuyu en afili ışıkları dahi söndürüyor
Göğsümün orta yerinde koca bir kaya
Açmasını engelliyor en sevdiğin çiçeğin
Bakma bunca zaman böyle dik durabilmişim
Hoyrat karanlıkların içinden henüz çıkabildim
Zaten bedenim yirmiden beri koftur benim
Yeryüzüne alışmayı da bir türlü beceremedi
Bundandır işte; ben en sevdiklerimi bir çırpıda kaybederim
Her gün, yaşamaya değer onlarca acı ile
Kendimi bir uçurumdan aşağı iterim
Üzerimdeki gözlerin de bilenmiş sanki
Her bakışın ruhuma atıyor onlarca derin çizik
Urganım yok, yine de
Asmışım bir dolu kalabalığın içinde kendimi
Yafta arayanlar ensemle göz göze gelebilir
