beni pişmanlıklarım öldürecek
keşke dememek için çekip çektirdiklerim sebebi olacak gidişlerimin
kırıp döktüğüm kalpler de bir gün karşıma çıkar mı bilemiyorum ama
her kelamımda beni bu kağıda gömecekler biliyorum
aslında gömülmekle de hiç sorunum yok benim
ne de olsa ölümle az çok var bir hukukumuz
kediler ölüyor çünkü
çocuklar da ölüyor
ben de onları göre izleye
epeyce oluyorum bunlara aşina
annem gün geçtikçe soğuyorsun diyor
buz kesiyormuşum güya, yaklaşılmıyormuş yanıma
bana sorarsanız kendimi bildim bileli hiç ısınmadım zaten
yanıp tutuşmadım veyahut yakıp kavurmadım kimseyi
şu kum tanesi kadar değersiz hayatımda
tek vasfım da japon balıklarını beslemek oldu
kendimi gerçekleştireceğim derken darmaduman kaldım öylece
yanımda da bir annem kaldı bir de kokuşmuş kediler
başka kimseye de ihtiyacım yok ama
neden hâlâ üzgün hissediyorum
