Yıllar ilerledikçe ruhum bedenimden kurtuluyormuş gibi hissediyorum.
Hastalık mıdır?
Yoksa bedenimi rahatlatan bu his yaşadıklarım,anılarım, artık yavaş yavaş oturmak mı istiyor bir zemine.
Yoksa çakıldım mı büsbütün.
Korkutuyor içimde ki kendi kendime sorduğum sorular.
İnsanlar içimde bir hazımsızlık.
Herkes ulaşmak istediği yere vardı.
Ben ise sürekli bir istasyon da elimde bir bavul gibi ruhumu taşıyorum.
Nerde bu son durak?
Nereye varmak gerekiyor?
Nereye gidiyorum?
Canım çok ama çok sıkıldı bu trende manzara aynı yolcular aynı.
Bavul ?
Bavul elimde keşke birine kaptırsam.
