uzun bir binada,
aşağıya doğru uzanmalıyım.
intihar bana göre bir eylem mi?
bilemiyorum.
henüz yirmilerimde ve toyken,
dünyanın bana borçlu olduğu tonla şey varken,
dünyaya verecek hiçbir şeyim yokken
hâlâ bu korkaklık.
seni sevdim, seveceğim, seviyorum.
tüm zamanlar,
ve kur’an ve incil ve tevrat ve zebur’a göre.
senin tüm doğruların,
benim korkak tüm hallerim
birleştiğinde bizi yakan,
dışarıdan çiçekli bir bahçe gibi görünürken
içeride bizi hapseden bir şeye dönüşüyor.
bin yıldır sana aşığım,
bin yıl daha öyle mi kalacağım?
sevgi, insana binbir türlü şey öğretiyor.
bana gitmem gerektiğini öğretti hep.
sana kalmayı,
sana tekrar hata yapmamayı,
sana bir insana ikinci kez güvenmemeyi öğretti.
biraz karışık bir şiir bu,
içinden kendine cümleler bul ve düşün
dünyanın elinde tutmak isteyeceği
bunun için çaba göstereceği;
nadide güzellik sensin.
seni biraz ihmal edeceğim,
bu bir veda değil.
fakat öleceğim, yaralarını sar.
