Korkma

Vicdanın gözleri vardır ayıklar yalanı

Bir de ayakları ayaklanabilseydi temizlerdi zamanı

Dönülebilirdi o zaman ufuktan ancak görünmezdir artık ufuk noktası

Ondandır dönmezden gelerek yürüyoruz kendimizle

Ve çarpıyoruz duvarlara, korkma

 

Deliler

Deliler bayramıydı konuştum kuşlarla

Onlar da arafta müstakilmiş mütemadiyen arata

Sebepsiz ve sonuçsuzmuş yokken tescilli tecelli

Ondandır görmezden gelerek uçuyorlar gökyüzünde

Ve gülümsüyorlar okyanusa doğru, deliler

 

Konuşunca

Konuşunca kristalleşmiş bir arı yoklukta

Vızıltılar kan revan olur başlar curcuna

Delilikleri en az iki kişiliktir ikisi de nevrotik

Ondandır ölmezden gelerek yaşıyorlar ölümlerini

Ve tekmil susuyorlar son kurşun konuşunca