Bazen gerçekten bitsin istiyorum. Bilmiyorum. Bu her neyse. Hayatın ? Korkmuyorum hiçbir şeyden. Bitirmek istiyorum her ne süregeliyorsa, benimle beraberse. Bulamıyorum hiçbir yerde anlamı. Romantize etmesem acıyı, katlanılabilir bir şey olduğunu

bile sanmıyorum.

Her şeyin içi boşaltılmış da onlara dokunuyormuşuz, onlarla ilgileniyormuşuz gibi geliyor bazen.

Arkadaşlıklar, dostluklar, korkular. 

Tek başına sinemaya gitmeye korkar olmak ve düşündükçe duyduğun korkunun bir anlamının kalmaması. Korkusuz olmak.


Başka hiçbir duygu yoktur ki korku kadar ilkel, korku kadar istemsiz ortaya çıksın. Savunma, tehlikeli bir şeylerin etrafta olduğunu kendine hissettirme çabası gibi biraz. 

Bütün canlılarda bulunan ve en aktif, ayrıca en kolay aktive olan yapılardan. 

Korku duygusu bir an içinde tüm vücuda, ayak tırnağının kasılmasından saçının dikleşmesine kadar her yerde cereyan eder. (Korku hayatı sevmekten ortaya çıkar. Hayatı sevmeyen, yaşamdan keyif almayan kişi korku da duymaz.)


Peki neden diğer canlılar korkuyu bu derece şiddetli hisseder ?

Neden hiç bir canlı yoktur ki hayatı boş verip depresyonda ölümü bekleyen? Timsahtan kaçmayan antilop, kartaldan kaçmayan tavşan var mıdır ?

Peki nedir bu aptal zihinleri böylesine kontrol ederek sırf 

ölmemek adına kaçmak, saklanmak, düşünmek, çare bulmaya çabalar durur ?


Hayvanlar ne için yaşadıklarını, ne kadar büyük veya küçük görevlerinin olduğunu, onları kimin yarattığını veya nasıl evrildiklerini bilirler, bu dünyadaki besin zincirini takip mi ederler ? Yoksa yalnızca bir çölün veya kutupların ortasında, kocası tarafından terk edilmiş bir dişinin karnından çıkıp, bir zamana kadar beslenip kendisi de anne dişinin yaptığı gibi çocuk ürettikten sonra ölmekle ne yaptığının bilincinde midir, yalnızca bir zincirin parçası olduğunu ?

Neden bu kadar uğraşılır ölmemek için ?

nedir bu hayatta kalma duygusunu bu kadar güçlü yapan şey ?

Ve neden insan daha zeki olmasına rağmen, bazı şeylerin cevabını bulmuş olması gerekirken hayvanların aksine intihar eder ? Neden gelişimin sonucu kendini yemekle biter ?

Nasıl insan dışı hiçbir canlıda "neden" sorusu akla cereyan etmez?


Nasıl yalnızca sonuçlarla ve anın içinde yaşadıktan sonra silinip gitmeyi başarırlar? Düşünce alanında hayvanlarla bizim aramızdaki bu koca perde nasıl oluşmuştur ?