Bacaklarımın titrediğini hissettim önce
Zor geldi, yoruldum
Nefes nefese kaldım
Asansör icad edilmemiş henüz
Ya da ne bileyim buraya yapmamışlar
Bi başım döndü
Durdum, soluklandım
Oturdum dinlendim biraz
Ne tuhaf, ah ne tuhaf
Bi amacı gerçekleştirmek için
Vaz geçilen bi amaca muhtaç olmak
Kalktım, basamakları tırmanmaya devam ettim
Her basamakta başka bi duygu vardı sanki
Birinde hayal kırıklıklarım
Gerçekleşmesini istediğim
Ama asla gerçekleşmeyeceğini bildiğim
Bi diğerinde düşlerim
Bi diğerinde düşüşlerim
Düşünmekten bitap düşebilir mi insan
Bunu bi düşünmenizi öneririm
Yine de fazla kaptırmayın kendinizi
Bitap düşebilirsiniz
Tecrübeyle sabitim
Sonunda çıktım
Derin bi nefes daha aldım
Sayılı zaten, en fazla 10-15 tane kalmıştır
Neyse
Kenara yaklaştıkça daha hızlı çarpıyordu kalbim
Önce yaşanmışlıklarımla yüzleştim
Ardından hepsine veda ettim
Gülümsemelerim geldi aklıma
Veda ettim
Ağladığım günler, ağlamaklı hallerim
Veda ettim
Büfeci Mustafa abi
Annem, abim
Ah güzel kardeşim
Benim güzel yeğenlerim
Şansım, zeytinim ve elbette fındığım
Veda ettim
Babamın doğduğumda diktiği söğüt ağacı
Hacı ahmatın evinin önündeki dikenli böğürtlenler
Kampta dibimize kadar gelen ve bizi ürküten tilki
İlk evim, ilk bisikletim
Elveda tüm eski sevgililerim
Ne var ne yoksa şu yaşıma dek yaşadığım
Hepsine veda ettim
Korkum yoktu, korkusuz ve kararlıydım
Köpek gibi korktuğumu boşlukta süzülürken anladım
Ruhum daha yoldayken ayrılmıştı sanki bedenimden
Biraz uzaklaşıp kendime baktım
Sanırım buymuş ölmek
Çok tuhaftı, garipsedim
Düşerken kendimi görmek
Elveda boşluk, elveda son nefeslerim
