Korkuyorum,
İstemeden.
Korkuyorum,
Utanarak.
Korkuyorum,
Yediremiyorum kendime, ruhuma, benliğime.
Yakıştıramıyorum dimdik duran gövdeme, zihnime.
Sevdiremiyorum büyümeyi,
Büyüyemiyorum korktukça.
Sönüyorum, yitiyorum,
Ama hissetmiyorum.
"Deli" diyorlar bu faniye,
Hem hissedemiyorum deyip,
Herkesten çok hissediyor diye.
Oysa bilmiyorlar bu faninin
Hissettiğini; düşündüğünüz anlar bile
Tek zerresini doldurmuyor.
Deli demek neyinize,
Hissedemeyen benciller?
Soruyorum,
Fakat tek bir şahsiyet bulamıyorum.
Sorulan soruları düşünmeye yetecek.
Bekliyorum,
Yavaşça,
Ama sabırsızca,
Zıt ama eş duygulara ulaşmak için,
Eş ama zıtlıkları kavrayabilmek için,
Ahmak gibi,
Umursamaz gibi,
Belki bir aptal gibi.
Korkuyorum,
Maskelerim var benim,
Sizin göremediğiniz maskelerim.
Hepsi birbirinden zıt,
Ama hepsi birbirine benzer.
Korkuların maskeleri bunlar,
Sizin asla bulamayacağınız sır gibi.
Bilinmez, hudutsuz sırlarım var benim,
Kendimin bile tek yegane gerçeği sırlarım var.
Karanlık, korkak bir yazgım var benim,
İnanmaya takat bulamadığım iktidarlı bir yazgım.
30.01.24
Nazlıcan Güngör-
