Üzerine çok düşündüm. Düşün düşün boktur işin demedim gece gündüz, enine boyuna düşündüm. Bütün hayatımı, şuana kadar hissettiğim bütün duygularımı, hatırlayabildiğim en eski anılarımı ve onların bana hissettirdiklerini. Düşünürken ayırt etmedim bu beni üzer düşünmiyim, durup dururken canım sıkılmasın demedim bana ait olan her şeyi düşündüm. Bunu yaparken herhangi bir yere varmak ya da vardığım yerden uzaklaşmak değildi amacım.
Düşündükçe kafamdaki her şeyi düzenleyeceğimi, anlamlandırabileceğimi, sıraya koyup bir biçim verebileceğimi sandım, yine de bunu neden yapmak istediğimi bilmiyordum. Bir amaç belirleyemedim. Sadece yapacak daha iyi bir işim yoktu. Giderek içime kapanıyordum. Dışarıdan nasıl göründüğümü bile bilmiyordum. Konuşmuyordum. Yapmam gereken işler olduğunda bile aklımın bir köşesini tüm hisleri düşünmeye ayırmıştım.
Sonunda bir gün tüm bunların sonucunda kafamda bir yarışma düzenledim. İsmi duygu yarışmasıydı. En çok hissettiğim, en belirgin hissettiğim duyguyu bulmak istedim. Yarışmayı korku kazandı. Bu sonuç beni şaşırtmadı. Hatta düşünürken bunu çoktan fark etmiştim bile. Yine de işim gücüm laf cambazlığı yapmak olduğu için buna yarışma süsü verdim. Yarışmanın galibi de belli olunca artık ona hak ettiği ödülü vermek istedim. Artık sadece korku üzerine düşünüyordum.
Bu düşünceleri ben ürettiğim, bunun sonucunda bütün bu duyguları ben hissettiğim ve empati yapabilsem bile bir yere kadar olduğu için, yani şimdiye kadar sadece kendi duygularımı deneyimlediğim için artık bir şeyden eminim. Beni batıran da çıkaran da korku. Hissedebildiğim, deneyimleyebildiğim en derin duygu korku. Beni yöneten, yönlendiren, eyleme geçiren en güçlü duygu. İpleri eline aldığı anda beni kukla gibi oynatan, konuşturan, susturan, ağlatan duygu o. Hep şekil değiştirdi, farklı yerlerde ve zamanlarda kendini gösterdi. Bir şekilde ama yine de kararlıca, ne yaptı etti beni buldu, tuttu sarıldı boynuma. Bense ona öyle alışkınım ki onsuz bir hayat bilmediğimden her seferinde hoş geldin dedim. Dedim ama zaten o hep benimleydi, hiç gitmemişti ki.
Emre UYSAL
2024-11-29T02:39:03+03:00KORKU
Hayatımın olmaz, olmaz bi yerindesin. Ama olmazsa da olmaz gibisin. Çok yakaladım kendimi seni düşünürken. Kovdum ama hala, hala buradasın