Körlük simsiyah olmalıydı oysa...
Rengarenk çerçevelerden birbirine tüm renkleriyle bakarken, insan nasıl da kör olabiliyor değil mi?
Sadece fiziksel yetersizlik yetmiyormuş kör olmak için, baktığını görmemek, gördüğünü anlamamak ve hissetmemek de körlükmüş.
Bazen insan ruhsal körlüğe de ihtiyaç duyar o ayrı. "Görmesem, duymasam, bilmesem" diye içinden bin kez geçirir. Bakıp gördün ancak anlamayıp hissetmediysen,
karşındaki bedenen ve ruhen görünmez olmuştur zaten...
Sabahın körü ve gecenin körü gibi iki insan yan yana gelse yine de görmek isteyene ulaşamaz.
