Hangi heves hangi nefesle yaşamalıyım


Anılarımız dumanla siliniyor buruk kül tadı bırakarak


Kaybolurdu eladan gözlerde sevmişti ormanın renklerini


Ressamın hazzı nasırlı ellerdeki mürekkepti


Karnımda kelebekler uçuşuyor, Jeanne, katil oldun




Anıları vardır şiirlerin şairlerin hikayeleri


Görüp ağladı Nietzsche kanlı ay sırasında ata vuran adamı


Körün çizdiği resim dudağında ki detayın anarşizmiydi


Ölüm meleğini kandırmışım içimdeki ceset çürüyor


Burcu burcu kokardın Jeanne medcezirli sevişmemizde




Tabut beklerdi ölü acılarım taşıyıcıları kahkahaların


Büyümüşüm artık çelişkilerin dengesizliği içindeyim


Atlardım boynumda çürüyen iple kan akıyor genzimden


Tanrıdan satın aldım bir çilek içimdeki cennetten


Geçmişim de kaosta kaybettim seni Jeanne




İyi mi geceler kızıl şarapla, geceler mi iyi mum ve gülle


Gecenin koynunda baykuşun çığlığıyla uyanıyorum


Sırlar gizliliğin bakire kalmasıydı gerçekler tecavüz edilmiş doğrular


Ressamım çizemiyorum gözlerini ruhunu kaybettim


Modigliani çizerdi ruhu gözlerde ruhsuz yüzlerin tuvalleri




Cebelleşiyor içimde iki ruh kimi dinlemeliyim


Zindan kapısındaki adam bizi konuşuyor Jeanne


Kelimeler değerini yitirmiş cüretkardır sevilen


Nankörlük kanın tadına bakar fedakarlığın


Gözlerinin ışıltısı ruhunun portresiydi Jeanne




En çaresiz zılgıtım sineğin vızıltısında


Asfalttaki köpek cesediyim kanımda zifiri zift


İzi kalırdı kalbimdeki karda ayak izlerinin


Kelebekler hayatı tadında bırakmanın mutluluğunda


Darağacındasın Jeanne yağlı urganın ruhlarını çağır