Kalabalıklar köşe kapmaca oynuyor
Her adım heves dolu
Kargaşa içinde biri sabit
Ücra bir yerde
Oyunu bozuyor farketmeden
Farkettirmeden
Avuç içinde dört hilal
Gücü temsil edercesine parlıyor
Ard arda alınan nefesler
Açıklamıyor sönük ışıkları
Görünmeyen tutsak ruhun gölgesi
Tatmin etmiyor güneşi
Mıh gibi bağlı toprağına
Kökü de yok üstelik
Toprak ile bağı ayağının altındaki tozdan ibaret
Koşmayı unutmuş belli
Yoksa kaçırır mı hiç bu oyunu
Kalabalıklar köşe kapmaca oynuyor
Bilmek yetseydi mutluluğa
Kum taneleri kalır mıydı havada
Kargaşa içindeki o çocuk
Koşmaz mıydı tek boynuzlu ata
Annesinin yerini bilseydi
Kırmızıyı sevseydi
Hayalleri olsaydı
Büyümez miydi canı gönülden
Büyüseydi kapmaz mıydı köşeleri
Kalabalıklar köşe kapmaca oynuyor
Büyümeyi bilmeyen çocuk
Bir ses duyuyor
Çocuğu fasulyeden sayın
