Doğduğumda aslında kaybetmiştim
Huzurlu sessizliğini hiçliğin
Sancısız karanlığı
Boşlukta süzülen uzuvlarımı
Bir kuşu boyamak istemiştim
İnsanı unutarak
Yalnızlık öğretmen olmuşken
Şeytanla gölgelenir bir ağacın altında
Mimariniz kaostur yapılarınızda
Etrafa sıçtığı isli samimiyetleri
Yalayıp yutar insanın masumiyeti
Cam şişeler, candan şişeler
Çiçeklerin içine girmeyi kabul etmediği
Kavuşur cılız göğsümde, çirkin suretimde
Omuzlarımda ağır bir zaferin çanları
Ve gırtlağımda çırpınan boyalı bir kuşla
Gençliğimi seriyorum
Şu ıskartalara.
