Büyük bir aptallıktı benimki
Ben bu cehenneme
Gözüm kapalı koştum
Elimde odunlarla
Bu susuz vadilere
Çiçekten taçlarla,
Kollarımda baharlarla
Zemheri bir soğuğa
Deli bir hızla koştum.
Bu beklenen silleye
Yanağımı çevirerek,
Bu uçsuz boşluğa
Kendimi kendim iterek,
Henüz gözlerim açıkken
Seraplar görerek,
İndim sakınmaksızın
Çürük iplerle
Dipsiz kuyulara.
Daha hikâyenin başında
İtilip üzülerek,
Sonunda toslayacağım duvarı
Ellerimle örerek,
Çıplak ayaklarla dikenli yolları
Sürüne sürüne geçerek
Koştum korkmaksızın
Karanlık mağaralara
Büyük bir aptallıktı benimki
Ben bu hayale,
Olmasını delicesine arzuladığım hayale
İlmek ilmek zihin dünyamda ördüğüm,
İçimde yeşertip büyüttüğüm bu hayale
Kendimi kandırdığım inançlarla
Koştum.
