her başlangıçta yeni bir son biçimlendi ansızın. aramızdan bazıları tekerrürde düzene dikkat kesildi. bazılarıysa kaosta yaktı ateşi. baygın gözleri uçurumlara dalgın.
o ateşte yanar harlarım kendimi. tüm yangınlar bana ait gözlerim alemi. bir çift gözün ardında kefaret ekspresi. kanlı gözlerde duman ve kül izi. önce söndür sonra bul beni.
körler sağırlar yekvücut olunca bildiklerini de unuttular. bense unuttuğumla büyüyüp kendimi uçurumlardan topladım birer birer. muhakkak unutanların da bir bildikleri var. lakin uçurum çiçeklerinin yaprakları yerçekimine yenik düşerse kainatın bilmedikleri tomurcuklar kadar.
hâlâ düşüyorsan bir ısırık al Adem elmasından alışırsın. elmanın içinde elma kurtları. kurtların içindeki boşluk kendilerini tekrardan tekrardan biçimlendirebilmeleri için. o kurtlar ki Havva’nın kuzularından gözyaşları aldı. kaldı bir bedel ve ödenmeyecek. parçalayıp almazsan ödenmeyecek. önce parçala sonra topla beni.
