Çocukluk anılarını bilirsiniz. Eminim bir çoğunuzun çocukluğunda garip ve iz bırakan anılar vardır. İşte bu onlardan birisi.
Kaç yaşında olduğumu hatırlamıyorum. En fazla 12 ya da 13 olmalı.. Bir yaz akşamıydı. Kuzenlerimle dolaşmaya çıkmıştık. Civarda turluyorduk. 13 yaşında olduğumu düşünürsek gruptaki en büyük çocuk 16 en küçük çocuk ise 8 yaşındaydı.
Ben 8 yaşındaki kuzenimin elinden tutmuştum. Grupta sadece ikimiz kızdık. Kalan beş kişi erkekti. Önlü arkalı sohbet ede ede yürüyorduk.
Her ne kadar mahalle civarında turluyor olsak da zaman zaman yoğun bir trafiğin olduğu caddelerden de geçtiğimiz oluyordu.
O ana kadar her şey normal seyrinde ilerliyordu. Fakat saniyelik yaşanan o şey hepimizi çok korkutmuş ve bir anlığına sarsmıştı.
Trafiğin hızlı aktığı bir caddeden karşıya geçmemiz gerekiyordu. 8 yaşındaki kuzenim ve ben en öndeydik. Diğerleri arkamızdan geliyordu. Kaldırımdan karşıya geçeceğimiz caddeye doğru yürüyorduk. Bir anda dünyadan koptuğumu hissettim. Etraftaki hiçbir şeyi algılayamıyordum. Tek yaptığım şey hızla ileri doğru yürümekti. Az sonra karşıya geçmek için akan trafiğin durmasını beklemem gerekirken ben hiç hızımı kesmeden yürüyordum. O an sanki bambaşka bir boyuttaydım. Sanki karşıda görünmeyen şeytani bir varlık beni kendine çağırıyordu ve ben hiçbir şeyi duymadan, hipnotize olmuş gibi ona doğru gidiyordum. O beni kendine doğru bir mıknatıs gibi çekiyordu. Bu o kadar kısa bir andı ki...
Sonra arkamdan birinin kolumdan hızla çektiğini fark ettim. Ve o an kendime geldim. Hala 8 yaşındaki kuzenimin elini tutuyordum ve kolumdan tutup çeken en büyük kuzenimdi. "Ne yapıyorsun?" diye bağırdı. Bana durmam için çok seslendiğini ama benim duymadığımı söyledi. Neredeyse bir araba çarpacakken beni çekmişti. Hepimiz kısa bir şaşkınlığın ardından yola devam ettik.
O akşam o kısa anda bize bunu yaşatan neydi bilmiyorum. Ama çocukluğumdaki bu iz hafızamın derinliklerinde hala mevcut. Şeytanın çocukları çok sevdiği ve onlara daha kolay ulaştığı bilinir. O akşam beni kendine çağıran Şeytan mıydı?
