Adam soğuk bir duvarın üzerinde oturmuş sigarasını yakmaya çalışırken üşüyen parmakları ile savaşıyordu . Çakmağını her çakışında çakmak, sanki adamın parmakları daha fazla üşüsün diye naz yapıyor ve alev almıyordu. Adam her seferinde daha sert bu işlemi yapıyordu ve en sonunda bilmem kaçınçı çakışında çakmak alev aldı ama bu sefer de sigarasını yakmaya fırsat yakalayamadan çakmak, soğuk rüzgarın etkisi ile söndü . Adam bir anda rüzgarın etkisiyle bir kere ürperdikten sonra çakmağı tekrardan alevlendirmeye yeltendi . Bir iki çakışından sonra nihayet çakmak alev aldı ve bu sefer rüzgardan daha hızlı davranarak sigarasının ucunu alevlendirdi. Sigarasından derin bir nefes aldı . Sigarasının dumanı ile dudağının birleştiği bu yalnızlık dolusu ve muazzam anın tadına varırken aslında bu gün sefil hayatının ilk günü olacağını bilmeden öylece o duvarın üzerinde oturup bir kaldırım taşlarını sayıp bir de yeni çağın en büyük icadı olan telaşı üstlerine çekmekten bu yalnız adamın farkına bile varmayan insanları izledi,bunları yaparken üşüdüğünü unutmuştu..
