Kalpler sevgiye hasret,

Gelen gidene hasret,

Yol yolcuya hasret, 

Sensizlik bir sana bir bana hasret,


Ey gönül! Sensizlik bu dünyada cehennem bana,

Pranga vurma dalyan çocukluğuma,

Geceleri gökyüzünde yanan ay’ımı söndürme, Umudumla yeşeren sevgi bahçeme umutsuzluk serpme,

Ya güneş ol gökyüzünde ısıt beni ,

Ya yağan yağmur ol ağlat yüreğimi,

Çaresizlik hissi kaplar dört bir yandan bedenimi,

Oturmuş küçük bir çocuk ağlar titreyen canımda,

Tepişir durur insanlar çimenlerin üzerinde,

Hiç mi düşünmezler,çimeninde canın acıyacağını?

Can,sevgi sadece insanda aranacak olsaydı: 

Dünya bu kadar zaman dayanmazdı bize,

“Küçük canlar ve körpe kalpler sayesinde şans tanıdı dünya bizlere,”

Ey gönül!

bu hayatta kararsızlık en büyük zulümdür bize, 

Söyleyin artık kara trene o giden yolcu bir daha gelmeyecek bu diyarlara.