Ölüm,

Odamın içini dolduran yalnızlığı yırtarak geldi.

Soğuk gözlerle karşıladım onu.

Aylardır kıpırtısız duran dudaklarım,

Yavaşça kıpırdadı,

Bitkin bir gülümseme çizdi kaskatı yüzüme.

Bitiyordu.


Artık anladım,

Küf kokan yalnızlık değil,

Zihnimde ölen kalabalıkların cesetleriydi.

Oysa bu yalnızlığın kokusu derdim,

Ben de küf kokmadan önce.