Söğüt dallarına ak kisveler yağıyor
Kar kaldırımların kinini örtüyor
Şehrim mevsim değil esvap değiştiriyor
Çöller yağmur beklerken
Yaşayanlar ölüm
Ben hâlâ kendimi
Alıkoyamıyorlar umutlarımı
Haykırışlarıma gem vuramıyorlar
Yaşamak
Hayata rağmen
Değişmek
Sarışın yalanlarla yine de
Delik deşik kanatların
Usanma
Seni taşıyan değildi kanatların
İnanma
Hâlâ yakışıyor gülmek gözlerine
Şahlanıyor kimi zaman içimdeki küheylan
Dizginlemiyorum
Uçsun bucaksız yürek bozkırlarımda
Kansın tin ırmağımın ab-ı hayat suyuna
Ben koşamadım küheylan uçsun
Ben kanamadım küheylan içsin
Yaşa küheylan!
Dünya denen cellata
Hayat denen darağacına inat
Haykır küheylan!
Sağır çehrelerin yüzüne
O hâlde yağsın karlar şehrime
Söğüt dallarına
Ve benim kederime
Soldursun aklığı parlayan karanlıklarımızı
