Kanıma şiir karıştı önce.
Ondan da öncesi var.
Sene doksan dokuz. Malum.
Yeniden doğuşlar ve ölüm.
Doksan dokuz. Ertesi yeniden doğumun tarihi.
Kendisi ölüm. O gün yazılmış kaderim.
Yeniden doğ ve öl demiş bana.
Kendini bulana kadar.
Bir döngüdür, uyur uyanır insan.
Ben her gece ölür.
Yeniden doğarım her sabah.
Kül kedisi misali, hikâyemin peşinde.
Arayışım yolundan taştı.
Kanıma şiir karıştı önce.
Kestim akıttım, bitmedi.
Kustum çıkardım, her şeye bulaştı.
Hikâyemi arıyorum, acılar var yolumda.
Toprak atan var sön diye.
Saf olmayan yanar. Yanıyorum.
Dokunanı yakıyorum yolumda.
Saf kül, altın gibi. Değerli ve bilge.
Koşullar olmuş; yanmış, sönmüş.
Artık yanmaz, bitti. Ateşten korkmaz.
Acılar okul, ateş öğretmen.
Fazlasını atınca metnin, şiir çıkar içinden.
Eksildikçe güçlenir. Az, öz, keskin.
Ölümü göze alan
Şiir olur yeniden doğar
Sene yirmi iki, yıllar geçmiş.
Değişmiş sandın. Başladığı yere döner insan.
Kanımda şiir, içimde şiir, dilimde şiir...
Yanacağım. Kül olana kadar.
