Bir Sinek bir kartalı

Salladı vurdu yere

Yalan değil gerçektir

Ben de gördüm tozunu


Yunus Emre'nin şiiri bu. Demek istiyor ki söz var karşısında mevki var. Demek istiyor ki irfan var karşısında profesörler, ilahiyatçı akademisyenler var.


Sanattır, sanatçıdır sinek. Kartal olan akademisyenler, valiler, bakanlar, cumhurbaşkanları yenilir bu sineğe. En önemli örneği Neyzen Tevfik'dir. Sık paylaşılan iki sözünü ben de paylaşıyorum :


"Ekmek herkese yetecekti aslında. Tarlaya karga dadandı, ambara fare, fırına hırsız, memlekete harami"


Bu sözler Türkiye'de yoksulun hali düzelmedikçe hep geçerli olacak gibi duruyor. Yardımlaşalım, dayanışalım, yoksulluğu azaltalım derim. Bu bağlamda levent Kırca'yı hatırladım. Yaptığımız skeçler kalıcı diyor, babam da çukura düşerdi, ben de düşüyorum, oğlum da düşüyor diye örnekliyor.


Yoksulluk deyince asıl görev devletin ve hükümetin. Güç onlarda.


Bu güç, İktidar, kültürel hegemonya da istiyormuş. Para bol, ama ne yapsalar kültür ve sanatta etkili olamıyorlar. Cami kürsüleri de kültürün bir parçası, aslında soğuk yüzü. Yetmiyor demek ki.


Sizin Nazım Hikmet'iniz varsa, bizim de Necip Fazıl'ımız var diyorlar. İslamcı genç şairler, öykücüler de vardır elbette. Kitleye mal olanı yok.


Camiden sanat çıkmaz. Dikkat edin, tekke demiyorum. Eskiden tekkeler, varoluş neşesinin, özgürlüğün, sermestliğin merkeziymiş. Nice şairler, bestekarlar yetişmiş buralardan. Ama cami asık suratlıdır, kuralcıdır, baskıcıdır. Sanat özgürlük ister.


Sanat ve felsefe özgür ortamda nefes alır. Afganistan' dan, Arabistan' dan sanatçı çıkabilir mi. Sanat özünde muhaliftir. (Sanatçı yeri gelir ustasına da muhalif olur. ) O yüzden engellenir bu ülkelerde. Boyun eğerek Sanat ve felsefe yapılmaz.


Atatürk'ün Sanat ve sanatçıya verdiği önemi hatırlayalım. Bir kültür devrimi yönü de vardır Cumhuriyetin. Sahip çıkalım.


Esen kalın,